Op donderdag 13 oktober zijn we met Vwo 4 naar het Zuidplein theater in Rotterdam geweest om hier naar een voorstelling te kijken. De voorstelling heette Strijd in de school.  De naam van de mensen die het toneelstuk opvoerden, was Codarts. 

Het toneelstuk speelde zich af op een vlakkevloertheater. Zo'n ruimte heeft veel effect op de voorstelling, omdat het publiek meer betrokken wordt in de voorstelling. Het decor was erg simpel, maar wel leuk. Er werd bijvoorbeeld veel met stoelen gedaan en bijvoorbeeld een schilderij dat naar beneden werd gehaald, met een touw. Met het licht werd ook creatief gewerkt door als de meisjes bijvoorbeeld praatten het licht op de meisjes in te zoomen en als de jongens praatten het licht op de jongens in te zoomen. De kostuums waren uniforms van de school. Ook waren er dansjes op de in de voorstelling toegevoegd. Er werd bovendien in gezongen door de jongens en de meisjes. Ook was er veel muziek in de voorstelling te horen. De rol van deze effecten zijn zeker belangrijk omdat het de voorstelling leuker maakt. De zangers waren de vertellers van het verhaal.

Het verhaal ging over een school waarin de meisjes apart van de jongens les hadden. De directeur van deze school krijgt te horen dat de jongens en de meisjes samen les moeten gaan krijgen. De leerlingen zijn hier niet blij mee en zijn ook zeker niet ban plan om aardig tegen elkaar te gaan doen. Er word een schoolfeest georganiseerd met als doel om de leerlingen dichter bij elkaar te brengen.

Het conflict ging vooral over dat de jongens de meiden stom en tuttig vonden en de meiden de jongens stom en kinderachtig. Dit werd ook goed duidelijk gemaakt aan elkaar.

 De belangrijkste personages waren Rutger en Lotte. Lotte was de hoofdpersoon van de meisjes en Rutger de hoofdpersoon van de jongens. Rutger en Lotte krijgen aan het eind van het toneelstuk ook een relatie. De jongens zijn erg hecht met elkaar en de meisjes ook.  De meiden vertegenwoordigen vooral dat ze niet willen dat de klassen worden samengevoegd. De jongens doen dit overigens ook.  Dit levert weer conflicten op. Ik heb vooral met Lotte en Rutger meegeleefd, omdat ze verliefd op elkaar werden maar niet goed wisten hoe het aan hun vrienden te vertellen.

De voorstelling was vooral bedoeld om het publiek te amuseren en dat werd leuk gedaan. Het decor bestond vooral uit stoelen, kastjes, schoolborden enz. De kostuums waren de uniforms van de school. De muziek stond onder het toneel wat een gaaf effect had. De muziek had het meeste effect op de aandacht van de kijker, omdat het leuk was en je zo bleef doorkijken.

Ik verwachtte dat het niet heel bijzonder zou zijn. Ik heb ook niet echt een gevoel gehad dat iets heel veel indruk op mij maakte. Ook vond het ik het niet een heel bijzonder toneelstuk, omdat het -bleek later- een toneelstuk voor wat jongere kinderen dan ons was. Er zaten ook nog wat andere scholen in de zaal die wat jonger waren en die ook fel reageerde op elk dingetje dat er gebeurde. Verder vond ik dat ze het goed in elkaar hadden gezet en dat ze alles netjes hadden verzorgd. Ook was hun kleding en make-up goed verzorgd.