Op vrijdag 13 april 2018 gingen we op excursie naar 'Time Window' in Rotterdam. We hadden een module over 'Performance Art' gehad en deze excursie sloot daar goed op aan. We gingen hier drie acts bekijken. 'Time Window'  is een plek in Rotterdam waar verschillende artiesten samen kunst maken en dit met elkaar delen. Toen we aankwamen kregen we een introductie en daarna werden we in groepen verdeeld waarmee je de acts zou gaan bekijken. 

Hipsick

De eerste act die we bekeken was 'Hipsick'. Deze groep uit zich door middel van beweging en dans. Deze act werd opgevoerd door twee vrouwen. De één was dun en had rode lange haren. De ander was iets voller en had lange zwarte haren. De twee vrouwen hadden een dans voorbereid waar ze erg weinig voor nodig hadden. Ze gebruikten een krukje, een matje en een lamp. De vloer bestond uit een soort rubberen matjes en de muren bestonden uit spiegels. Het stuk ging over hoe onze maatschappij er nu uitziet. De prestatiemaatschappij. De vrouwen dansten steeds hetzelfde, alleen ging het steeds sneller. Ze gebruikten hierbij het simpele decor. Op een gegeven moment ging het zo snel dat een van de vrouwen de andere niet meer kon bijhouden. Dit stond symbool voor het feit dat er zo'n grote druk is in onze maatschappij dat het soms teveel wordt. Tijdens de uitvoering begonnen de vrouwen ineens heel hard te lachen. Het was een soort wedstrijdje wie het hardst kon lachen. Daarna pakten ze de routine weer op alsof er niets gebeurd was.

Senna

De tweede act was 'Senna'. Senna is opgevoed met veel en lekker eten. Acteren vond ze erg leuk en dit wilde ze graag combineren met het eten. Daarom ging ze toepasselijke gerechten bij toneelstukken verzinnen. Ook was er tijdens de act een regisseur van het stuk aanwezig waarbij Senna een gerecht had bedacht. Samen lazen ze een deel uit dat toneelstuk voor. Toen dit klaar was kregen we het eten wat erbij hoorde. Dit was ijs, dat verwees naar kou met een laagje koekkruimels, wat verwees naar grond, met daaronder een laagje chilisaus, wat verwees naar hitte. De gedachte hierbij was dat het ging om een heet lichaam dat verkoeling zocht op de koude grond.

De Droominee

De laatste act die we bekeken was 'de Droominee'. Hij is een artiest die wereldse dingen met de bijkomende gevoelens omzet in woorden. Dit wordt ook wel 'Spoken Word' genoemd. Hij voerde dit op door iets in de microfoon te zeggen en dat nam het apparaatje dan op en speelde dit af. Dit deed hij een aantal keer en daarbij ging hij dan zijn gedichten voorlezen. Ook vertelde hij nog iets van een andere artiest van wie de ruimte waar we stonden was. 

Eigen mening

Ik vond de eerste act het leukst. Het was heel erg herkenbaar en toepasselijk op het dagelijkse leven. Ook was het wel een beetje eng tijdens het hysterische lachen van de twee vrouwen. Het voelde tijdens dat moment een beetje als een horrorfilm. 

De tweede act was erg bijzonder en het eten was lekker!

De derde act vond ik ook erg bijzonder door zijn manier van interpreteren.